Lasy regionu

W zasięgu działania Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Krakowie jest ponad 170 tys. ha lasów Skarbu Państwa. Położone są w 3 województwach, 26 powiatach i 176 gminach.

Lasy w zasięgu Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Krakowie zajmują zróżnicowane krajobrazowo i geomorfologicznie tereny. Charakterystyczna jest pionowa rozpiętość obszaru, od płaskich terenów Kotliny Sandomierskiej, poprzez tereny wyżynne, aż po wysokie szczyty Beskidów. Zdecydowana większość lasów (ok. 75 %) leży na terenach wyżynnych i górskich. Geograficznie teren RDLP w Krakowie obejmuje od południa obszary wchodzące w skład Karpat czyli Beskid Niski, Sądecki, Wyspowy, Żywiecki, Makowski, Gorce, Małe Pieniny, Kotlinę Orawsko – Podhalańską, Pogórze Karpackie oraz obszary Wyżyny Małopolskiej  i Kotliny Sandomierskiej. Pod względem przyrodniczo-leśnym lasy Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Krakowie położone są w VI Krainie Małopolskiej i VIII Krainie Karpackiej. Takie położenie w głównym stopniu  wpływa na warunki klimatyczne. Roczna suma opadów jest najniższa w nizinnej, północnej części i wynosi 560 – 700 mm (jednocześnie występuje tu najwyższa średnia temperatura i najdłuższy okres wegetacyjny), w okolicach podgórskich 800 mm, a na Podhalu i wyższych rejonach Beskidu Sądeckiego, Gorców i Beskidu Żywieckiego 1000-1200 mm. Cechą charakterystyczną klimatu w terenach górskich jest występowanie pięter klimatycznych i związanych z nimi pięter roślinnych (piętro pogórza, regla dolnego i niewielkie powierzchnie w reglu górnym).

Ze zróżnicowania krajobrazowego i geologicznego wynika różnorodność gleb: od lessowych i bielicowych, poprzez mady, do gleb brunatnych i torfowych. Zdecydowanie największy udział mają jednak gleby brunatne ok. 65% i następnie płowe 8%,  rdzawe 7% i bielicowe 7%. 

Warunki klimatyczne i glebowe tego terenu sprzyjają produkcji leśnej. Ze zróżnicowania gleb i warunków klimatycznych, wynika również bardzo duże urozmaicenie siedlisk: od borowych nizinnych, poprzez siedliska wyżynne, lasy górskie regla dolnego aż po bory wysokogórskie regla górnego. Siedliska nizinne zajmują  22% z czego ponad połowa to siedliska wilgotne, wyżynne 24%, a górskie 54% powierzchni leśnej.

W ujęciu fitosocjologicznym największy udział mają zespoły: żyznej i kwaśnej buczyny karpackiej, grądy, boru sosnowo-dębowego i karpackiego boru jodłowego i  jodłowo-świerkowego.

Występują również rzadkie zespoły roślinne: jaworzyny górskiej, buczyn storczykowych, podgórskiego łęgu jesionowego, olszynki karpackiej, boru bagiennego, wysokogórskiego boru świerkowego, świetlistej dąbrowy.

 

Typ siedliska

Udział  siedlisk w %

nizinnych

wyżynnych

górskich

Razem

Bory (B)

0,4

0,0

0,2

0,6

Bory  mieszane (BM)

12,2

0,1

1,1

13,4

Lasy  mieszane (LM)

6,3

1,6

6,6

14,5

Lasy (L)

2,1

22,2

46,6

70,9

Olsy (Ol)

0,6

0,0

0,0

0,6

Razem

21,6

23,9

54,5

100,0